23 Nisanın benim hayatımdaki yeri çok büyüktü, zira Ankaradaki lunaparka gitmek için olan ilk ve son şansımızdı.Ankaralılar lunaparkın olduğu yeri çok iyi bilir ne yazık ki normal bir günde gidip çocuklar gibi eğlenme zevkinden maruz bırakır insanları, istediğiniz gibi gezemez istediğiniz gibi oyuncaklara binemezsiniz.
Aşkımla beraber 23 Nisan'ın keyfini çıkarmaya karar verdiğimiz anda kendimizi lunaparkta bulduk.Ama oraya gittiğimiz anda aşkımla aramızda çok büyük bir fark olduğunu gördük.Ben kamikazeye binmek isterken aşkım deliler gibi korkuyordu.Ben rangera binmek istiyorum dediğimde ise aşkım gözlerini kocaman açıp saçmalama düşersin dedi.
Ama aşk işte bir orta yol buldurdu, önce aşkımla korkunç bir oyuncağa bindik, indiğimiz zaman aşkımın yüzü pudralanmış gibi bembeyazdı.(Midem bulandı yoksa korkmadım dedi yalanını yerim onun ben.)Ardından trene bindik sevgilime sıkı sıkı sarıldım ama biliyorum aklı gitti(Bu arada aşkım tek başına korku filmi bile izleyemez :) ardından benim favorim olan çarpışan arabalar geldi bıkmadan hatta inmeden tam üç defa bindik çarpışan arabalara.
En sonunda aşkımla kusacağım üzerine iddaya girerek rangera bindim, gondola bilet aldık ama aşkım korktuğundan ne yazık ki binemedik.Bizde su kaydırağına bindik.Çok eğlenceli ama her tarafınız ne yazık ki ıslanmaya mahkum kalıyor.Ama karar verdik bundan sonra yanımıza bir havlu alıp yazları gideceğiz nitekim benim 23 Nisanım mükemmel geçti.
Atamızın çocuklara armağan ettiği ve benim gibi çocuk kalanları hala neşelendiren bu bayram bir kere daha sevinç kahkahaları atmamızı sağladı.
Bende buradan aşkıma teşekkür edeyim istedim.Seni seviyorum sevgilim.
